Time fliesss

Ondertussen alwéer 2 weken verder, en er is weer een hoop gebeurd. Van een bruiloft tot een opname voor op het nieuws en van een ontzettend lange wandeling naar een ontsnapte baby leafmonkey. Maandag 24 februari waren we uitgenodigd voor een bruiloft een dorpje verderop (geen idee wie het was, maar iedereen was uitgenodigd) dus tussen de middag zijn we met z’n alle achterin de pick up daarheen gereden. Ik ben nog nooit naar een bruiloft geweest maar ik kan in ieder geval wel zeggen dat het hier heel anders gaat. Het bruidspaar zag er zo mooi uit, alles was in de kleuren paars en wit. We kregen daar eten en hebben wat foto’s gemaakt natuurlijk. Toen was het alweer tijd om terug te gaan want we moesten weer beginnen met werken om 1 uur. Eigenlijk moest ik vandaag tot 8 uur werken bij de slow loris maar Mireille wilde het voor me overnemen zodat ik om 4 uur nog even terug naar de bruiloft kon samen met de andere vrijwilligers. Toen we daar aankwamen was het veel drukker en er werd muziek gemaakt en gezongen, er waren een paar vrouwen die daar kwamen zingen, die voor hier veel te bloot gekleed waren, maar tijdens een bruiloft was dat blijkbaar een traditie, de vrouwen kregen dan steeds briefjes geld van mannen. Even later moesten wij ook het podium op, en hebben we wat meegedanst haha. Toen we terug liepen heb ik nog over een zwangere buik moeten wrijven, hier geloven ze erin dat het geluk brengt als een boeleh(blanke) dat doet, en hopen ze dat het kind een beetje op ons gaat lijken, beetje vreemd!
Dinsdags heb ik eerst gewerkt smorgens en zijn we smiddags om 13:00 begonnen met een wandeltocht van uiteindelijk 5 uur lang, Pak Alen was onze gids, een van de keepers, ‘savonds helemaal kapot maar het was zeker wel de moeite waard!
De volgende morgen was ik aan het werk in de kliniek, ik was buiten de kooi van de baby leaf monkeys aan het schoonmaken en voer aan het bereiden. Toen ik opeens nog maar 1 baby in de kooi zag zitten! Eentje was er gauw uit gesprongen toen ik even niet oplette, ze zat voor het raam, er was verder niemand in de buurt dus wist niet wat ik moest doen en zag geen netje liggen, toen heb ik het zo maar geprobeerd, alle paniek voor niks want ik had ze gelukkig zo weer kunnen pakken. Smiddags hebben we alle slow lories in de quarantaine gewogen en nagekeken. Dit om te kijken hoe het met ze gaat en of ’t dieet aangepast moet worden, er zijn op het moment 39 slow lories in de quarantaine, waarvan een paar ’n baby hebben.
Donderdag hadden Mireille en ik samen een dagje vrij. We zijn samen met Mul en Joko rond gaan touren op de Ojeks (brommers). Het heeft best veel geregend onderweg, dus hebben nog even geschuild bij een vrouwtje die buiten zat, ze was ziek en woonde helemaal alleen, helaas kon ze geen engels dus kon niet echt een gesprek met haar voeren. Daarna zijn we nog even gestopt bij een “Mie baso” kraampje, ik wil graag meatballs zonder meatballs, dus alleen het taugé soepje, heerlijk!
Vrijdag een hele happening hiero, er kwamen 70 mensen van de goverment hier voor een campagne 2 dagen lang, de meeste moesten allemaal hier blijven voor ’n nachtje in de dormitory ( stapelbedden). Aangezien ze veel lawaai en rotzooi zouden maken bleef Jorren(vrijwilliger) in ons huisje slapen en aten we hier met z’n alle in plaats van in de kantine. Smiddags tijdens de teammeeting kregen we nog donuts en bala-bala’s (Mmm..) alvast voor afscheid van Kirsten en Stefanie. Savonds hadden we nog een feestje in de office met de mensen die hier zouden blijven, er werd net als op de bruiloft muziek gemaakt, gezongen en gedanst, weer erg gezellig! De volgende morgen had ik vrij, moest namelijk weer van 1 tot 8 werken. Ik ben met Asle meegeweest, hij werkt langs de centre ook bij de politiek. Vandaag moest hij bij ouders van een vriend langs want de weg naar en in het dorpje is zó slecht, die willen ze graag verbeterd hebben maar daar steekt de overheid geen moeite in dus probeert Asle het. De weg is onderand onbegaanbaar, ik moest ’n paar stukken lopen omdat ’t te gevaarlijk was op de scooter. Zelfs op slippers ging het niet omdat de klei bleef plakken haha. Aangekomen bij de mensen stonden allemaal schoolkinderen, dus gelijk weer op de foto met ze. Later kregen Asle en ik makan siang (lunch), heerlijk op de Indonesische manier, op de grond en met de handen rijst en ei eten. Nog veel moest er besproken worden, later ook nog bij de buren, uiteindelijk om 12:30 teruggereden, 1e 2 km bij iemand anders achterop omdat hij een brommer had die wat beter tegen de weg kon. Om 2 uur weer terug in Cikananga terwijl ik om 1 uur al moest, dus ben ik snel begonnen met werken.
Verder heb ik nog een bijzondere dag gehad op dinsdag 4 maart, smorgens eerst nog afscheid genomen van Stefanie, daarna samen met Zulfie de dierenarts een kat met een erg stadium van niesziekte behandeld. Die zit geïsoleerd in ’n kamertje in de kliniek. Daarna verder met Casave snijden bij Pak Aos. Konclengs vrouw kwam me nog helpen samen met haar zoontje. Even later kwam een camera man en ’n vrouw die me wilde filmen wat ik aan het doen was. Blijkbaar waren ze van het nieuws op “Jakarta net”. Toen vroeg Iing of ik smiddags ook wou mee helpen. Om 13:00 eerst filmen hoe ik voer sneed en klaarmaakte voor de baby leafmonkeys, daarna hoe Zulfie en ik de slow loris “Captain hook” behandelde, deze heeft een grote wond en een geamputeerd pootje. Daarna de makaken (apen) voeren en toen nog doen alsof we een gesprek aan het voeren waren samen met Koncleng en Iing. Dit is vanmiddag uitgezonden op tv. Ik ben erg benieuwd naar het eindresultaat, heb het nog niet gezien, maar ik krijg de link er nog van dus hopelijk kan ik het nog ooit laten zien. Ze zenden dit uit om wildlife meer bekend te maken zodat er meer van gezien word in public. Vanmorgen ook nog meegekeken met een operatie aan het oog van de kat met niesziekte, interestinggg!