Concrete jungle to rainforest

Hey allemaal, hier dan eindelijk een bericht vanuit Indonesië. Ik ben er ondertussen alweer bijna 8 weken, dat betekend alweer over de helft van mijn reis en stage, pff de tijd gaat ZO snel, dat ik me bedacht om jullie toch maar even op de hoogte te brengen van wat ik nu precies allemaal aan het doen ben voordat ik dadelijk alweer in het vliegtuig terug zit! De eerste 2 weken ben ik terug gegaan naar Cikananga, de wildlife rescue center, mijn stage van vorig jaar, geweldig om iedereen weer te zien en om te zien hoe er toch wel wat veranderd is, het voelde alsof ik weer thuis kwam zo goed, ook zijn er helaas veel nieuwe dieren bij gekomen, veel hornbills, een cuscus, tarsiërs, black macaques, maar ook kleine Dennis, de baby orang oetan waarvan de campagne was gestart bij JAAN. Ik heb in deze 2 weken samen met de keepers gewerkt, maar ook verschillende dingen mee kunnen helpen zoals onder andere een leopard cat hebben we onder anesthesie onderzocht, bloed afname gedaan en een chip en injecties gegeven. 3 black macaques onderzocht, tb-test gedaan en bloedafname, chip en injecties. Bij een slow loris zijn 6 tanden eruit gehaald omdat ze ontstoken waren doordat ze geknipt waren bij de illegale handel. Na 2 weken ben ik met Usup en Iing op zaterdag meegereden naar Sukabumi (de plaats waar alle boodschappen worden gedaan), vanuit hier heb ik de angkot naar Bogor gepakt, uiteindelijk maar 3,5 uur opgedaan, wat gelukkig een meevaller was. Ze rijden als een gek, zoals al het verkeer hier, maar was gelukkig heel aangekomen! :D Aangekomen in Bogor heb ik Joi opgezocht, Indonesische vriendin die ik vorig jaar heb leren kennen. Hebben we een leuke avond gehad samen met wat vrienden van haar, rond 9 uur hebben we samen de trein naar Jakarta gepakt en zijn we in haar appartement gebleven. Zondags nog wat gedronken en boodschappen gedaan en toen de taxi gepakt naar JAAN (Jakarta Animal Aid Network) in Cijantung, waar ik mijn volgende stage heb. Geen idee waar ik heen zou gaan, eenmaal aangekomen werd ik gelijk begroet door alle honden (ondertussen maarliefst 50), ook door de jongens die daar wonen, ze hadden geen idee wie ik was of wat ik precies kwam doen want er was wat miscommunicatie, ook konden degene die er waren geen engels. Gelukkig was Merry (de dierenarts) er wat later, zij kan wel engels, en heeft ze een slaapplek voor me in geregeld. Aangezien ze niet op gerekend hadden dat ik kwam, heb ik mezelf maar wat geholpen door broeken als kussen te gebruiken etc. haha. De volgende dag kwam Femke smiddags, degene die alles regelt, en heb ik mijn eigen kamer gekregen, en hadden de jongens schattige nieuw beddengoed gehaald voor me haha. Ik woon nu met 6 jongens in het huis waar de opvang/kliniek is, helaas kunnen de meeste weinig tot geen engels, maar met wat google translate komt het wel goed, ook wordt mijn Indonesisch er wat beter op, jeejjj. De eerste 2 weken was het redelijk rustig qua werk, ik heb mee geholpen bij de locatie waar de ex dansaapjes zitten, er zijn 4 grote groepen waarvan ze allemaal gecontroleerd moesten worden, om ze voor te bereiden op hun vrijlating. Veel van deze makaken hebben helemaal ontstoken gebitjes doordat toen ze in gevangenschap zaten en gebruikt werden als dansapen de tanden werden afgeknipt met een grote tang, wat dus heel erg lomp gebeurde. Bij veel aapjes moeten veel tanden eruit worden gehaald, bij een aantal zaten er grote fistels dat er gewoon een gat was waar je doorheen kon van buiten naar binnen in de mond. Op het moment zijn we nogsteeds bezig om ze allemaal te behandelen, maar zijn er bijna! Ook zijn er 3 baby makaken, waarvan de moeders dood zijn, kleine Fio is zo schattig, en vind zijn weg goed tussen de kittens! Ook heeft JAAN en Cikananga goed nieuws gekregen, dat Dennis Weening (van TV) ambassadeur is geworden voor de “Save Dennis” Campagne, Dennis is de baby Orang Oetan die in februari gered is en opgevangen zit in Cikananga. Met deze campagne willen ze bekend maken wat palmolie voor schade aanricht, dat er ZOveel aan regenwouden worden gekapt hiervoor. Hierdoor raken ook de dieren hun thuis kwijt en worden er veel ook afgeslacht voor verkoop, maar laten ze de baby’s achter omdat ze te klein zijn.
Vrijdag 15 mei zijn we met een aantal mensen smorgens vroeg vertrokken naar Kotok island, een van de thousand islands van Indonesië. Dit eiland heeft JAAN voor een deel in bezit voor rehabilitatie van eagles. We hadden 7 katten meegenomen die al een lange tijd opgevangen zaten in de kliniek, om ze op het eiland vrij te laten. Echt een paradijs als je daar aan komt, het was ongeveer 3uur met de boot. Echt een geweldige plek, ‘s morgens gezwommen en ‘s middags nog een soort rondleiding gekregen over het eiland van een van de jongens die er werkt. Vandaag geen tijd gehad om te snorkelen, maar hopelijk komt er nog een volgende keer! Op 20 mei was de congres voor “Dogs are not food”, hiermee mocht ik deelnemen, wat ik echt super gaaf vond. In Indonesië is er naast wildlife trade ook veel dogmeat trade, honden worden overal weggehaald, zelfs bij mensen thuis, en worden dan op heftige manier mishandeld en afgeslacht, om te gebruiken voor vlees. Het probleem wat ze hiermee vooral ook willen tegen gaan is dat Rabiës verdwijnt. In Indonesië heerst er nog heel veel rabiës, een ernstige ziekte die je krijgt na een beet of nadat een hond met rabiës je likt als je bijv. een wondje hebt ofzo waar vaak dood na komt hier, ook door het eten van hondenvlees met rabiës. JAAN wil er voor zorgen dat er een einde aan rabiës komt voor 2020. In dit filmpje zie je de investigatie die ze samen met AFJ (Animal Friends Jogja) hebben gehouden, het filmpje is in het Indonesisch maar waar ze vooral over hebben is over wat en hoe het gebeurt, hoeveel honden per week, hoeveel kg, waar het veel gebeurt etc. Het filmpje heeft hele heftige stukken er tussen zitten, maar het beeld om bewust van te worden hoe erg het is. https://youtu.be/zBXnEu7xApo !!
Na het congres is het heel erg druk geworden, veel problemen met de dieren en ook een aantal rescues. Eigenlijk zouden we dit weekend voor 3 dagen terug naar Kotok island gaan om de dieren daar te controleren etc. Alleen was James, een golden retriever, met Demodex, er heel erg aan toe (ik had in het begin niet in de gaten dat het een golden was, zo erg zag hij eruit, helemaal opgezwollen etc.), waardoor we het hebben uitgesteld. Vanaf toen bleef het maar komen, problemen, rescues etc. Een rescue was een jonger hondje die ze in een plastic zak hadden weggegooid, gelukkig had iemand dit gezien en heeft JAAN hem opgehaald. Hij was helemaal getraumatiseerd, je kon er niks mee beginnen, ook helemaal zwart (letterlijk!) van de teken. Ze hebben hem anesthesie gegeven en toen konden we hem helpen. Nu zit hij nog bang in zijn verblijf, maar door iedere dag erbij te gaan met iets probeer ik hem vertrouwen te geven in de hoop dat hij steeds beter word. Nog een was een pitbull puppy, gedumpt op een markt helemaal onder wondjes en infecties. Ook een rescue van een kat, een probleem dat hier veel gebeurd is dat mensen of kinderen elastiekjes (die hier overal om het eten zit wanneer je die koopt die verpakt zitten in papier) om dieren binden, waardoor bijv. het voetje afsterft of af wordt “geknepen”, bij deze kat hadden ze waarschijnlijk zo’n elastiekje om de nek gedaan, want er zat precies rondom een hele grote diepe wond. Nog een voorbeeld van een rescue was een oudere hondje, die was gedropt op straat waarschijnlijk door al zijn “problemen”, een die bijna blind is, een heel erg ontstoken oor en tanden had en veel tumorbultjes. We hebben hem gecheckt en hebben zijn oor opgeknapt, en ondertussen heeft hij al een nieuw thuis gekregen gelukkig! Voor de rest heb ik nog heel veel leuke dingen tussendoor gedaan, zoals 2 bruiloften bezocht, een christelijke en een islamitische. Veel uit eten geweest, alleen maar lekker gegeten (kan niet anders hier! :D), gezwommen, weekend bij Amel thuis geweest (Indonesisch meisje die ik heb leren kennen) ze heeft me mee naar een foodfestival gebracht samen met 2 vrienden en hebben we 2 uur karaoke gedaan, was super gezellig. Dag erna nog naar het strand geweest en wat gedronken. En nog veel meer, i’m having the time of my life again, dus hopelijk begrijpen jullie dat ik geen tijd heb gehad om alles bij te houden hihi :D Op het moment ben ik voor een week terug in Cikananga voor de laatste keer, het blijft iedere keer weer geweldig om terug te komen, that’s for sure!!
Thanks for reading, hopelijk hebben jullie nu een beter beeld van wat ik aan het doen ben!  Liefssss, Jessie